صلوات

امام علی (ع)

إِنَّ أَعْظَمَ الْحَسَرَاتِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ حَسْرَةُ رَجُلٍ کَسَبَ مَالًا فِی غَیْرِ طَاعَةِ اللَّهِ- [فَوَرَّثَهُ رَجُلًا] فَوَرِثَهُ رَجُلٌ فَأَنْفَقَهُ فِی طَاعَةِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ فَدَخَلَ بِهِ الْجَنَّةَ وَ دَخَلَ الْأَوَّلُ بِهِ النَّار".

بزرگ‌ترین حسرت‌ها در روز قیامت از آن کسی است که مالی را از راه حرام کسب کند و آن را برای کسانی به ارث بگذارد که از آن در راه طاعت خداوند استفاده کنند و به واسطه این مال به بهشت بروند و خود او به جهنم وارد شود.

منبع:

نهج البلاغه حکمت 429

از که فرار کرده‌ای؟

می‌فرمودند: کسی از  نجف اشرف به نام عَبِدْفَرّار – که خیلی شرور بوده و مردم از او واهمه و ترس داشتند، روزی وارد صحن مطهر مولی‌الموالی علی علیه الصلاة و السلام می‌شود. مرحوم عارف بی بدیل و سالک بی نظیر آخوند ملاحسینقلی (ره) در یکی از حجرات صحن مطهر نشسته بوده. او نزدیک آخوند می‌رسد و می‌ایستد. آخوند از او می‌پرسد: اسمت چیست؟ می‌گوید: من را نمی‌شناسی، من عَبِد فرّار هستم.

آخوند می‌فرماید: اَ مِن الله فَرَرْتَ ام مِن رَسولِه.( از خدا فرار کرده‌ای یا از رسول خدا)

وی به تفکر فرو رفته و به خانه می‌رود. فردا آخوند به شاگردانش می‌فرماید: برویم به تشییع جنازه یکی از اولیاءالله! می‌آیند به خانه عبد و می‌بینند مرحوم شده است. از خانواده‌اش چگونگی فوتش را می‌پرسند. می‌گویند: دیروز حالش خوب بود. از منزل بیرون رفت و برگشت و شب تا به صبح نالید و گریه کرد و مرحوم شد.

 منبع:

 یادنامه حضرت آیت‌الله محمدهادی تألهی همدانی،